- denuncjator
- сущ.• доносчик* * *♂ доносчик+
denuncjant, donosiciel
* * *мдоно́счикSyn:denuncjant, donosiciel
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
denuncjator
Смотреть что такое "denuncjator" в других словарях:
denuncjator — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. denuncjatororze; lm M. denuncjatororzy {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek denuncjujący; donosiciel {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
denuncjator — m IV, DB. a, Ms. denuncjatororze; lm M. denuncjatororzy, DB. ów «ten, kto denuncjuje; donosiciel» … Słownik języka polskiego
kapusta — denuncjator … Słownik gwary warszawskiej
denuncjatorka — ż III, CMs. denuncjatorkarce; lm D. denuncjatorkarek «kobieta denuncjator» … Słownik języka polskiego
denuncjatorski — przym. od denuncjator Akcja denuncjatorska … Słownik języka polskiego
donosiciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i «ten, kto donosi, oskarża; denuncjator, szpieg» Płatny donosiciel … Słownik języka polskiego
garbus — tajniak; denuncjator … Słownik gwary warszawskiej
denuncjatorka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. denuncjatorkarce; lm D. denuncjatorkarek {{/stl 8}}{{stl 7}} kobieta denuncjator {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
denuncjatorski — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, {{/stl 8}}{{stl 7}}od rz. denuncjator: List denuncjatorski. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
donosiciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto donosi, zawiadamia kogoś o dokonaniu jakiegoś przestępstwa lub wykroczeniu przeciwko obowiązującym normom; denuncjator, szpieg : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wśród uczniów też… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
